Canada 2018

Gegevens

Gepubliceerd: 17 oktober 2018

We gaan weer vliegen!

Willem was op tijd bij mij om de auto in te laden en eenmaal op Schiphol mocht ik mij melden in de nieuwe terminal 1A om bij Swiss/Star Alliance in te checken en nadat ik de koffer ingeleverd had ben ik naar Gate B31 gewandeld om even te kijken welke kist daar klaar stond voor de eerste vlucht van vandaag en dat de Swiss A320 HB-JLP en met deze kist heb ik nog niet gevlogen. Ruim op tijd en dus weer een stukje terug gewandeld door de pier om naar een koffiecorner te gaan en daar even wat te gaan drinken en nog even het toilet te bezoeken.

De kist ging zo goed als vol en we vertrokken vanaf de Kaagbaan en van daaruit in een bijna rechte lijn naar Zurich en deze vlucht ging in 55 minuten en dat is best vlot!

Welkom op Zurich Kloten Airport en links aan de overkant staan twee Air Canada kisten klaar en de ene is een Boeing B777-300 en de andere een Boeing B787-800 Dreamliner en deze gaat vlucht 2 van vandaag worden richting Vancouver.

Preferred seat18A met extra beenruimte voor de komende 10 uur en na een vreselijk chaotische boarding procedure konden we eindelijk aan boord en er voor gaan zitten. Na een soepele takeoff klommen we langs de Duits Nederlandse grens omhoog en een stukje langs de Deense westkust alvorens linksaf te draaien richting IJsland en vanwege de constante bewolking boven zee hebben we daar niks van kunnen zien en pas bij het passeren van Groenland hadden we even zicht naar beneden en dan is het meteen ook genieten geblazen, elke keer weer.

Goed voedsel aan boord en lekker onderuit gezeten en wat muziek geluisterd en de film Solo ( Star Wars spinoff ) gezien. Ondertussen was mij al opgevallen dat deze kist ontzettend vies was van binnen; vieze vlekken op de bagagecompartimenten boven onze hoofden en vooral de luchtroosters waren gewoonweg ranzig!!!

Dit is het luchtrooster naast mijn linkerknie en die is duidelijk al een tijdje niet schoon gemaakt.....

Dit zijn de luchtroosters boven onze hoofden en daar kon je gewoon schimmels zien zitten, nog nooit meegemaakt zo en een ontzettend slechte reclame voor Air Canada!!

Deze kist is nu 4 jaar oud en mag wel eens grondig schoongemaakt gaan worden!!!

Welkom op Vancouver International Airport en na een trage offload konden we naar de lange rijen bij de douane en nadat ik mijn gegevens in de terminal had ingevoerd kreeg ik een briefje met een letter en 2 cijfers en als je een letter krijgt en niet alleen cijfers mag je je melden bij een douanabeambte voor een kort intake gesprek en dus kwam ik tegenover een lieftallige jongedame te staan en het bleek dat mijn ETA van 2016 (5 jaar geldig) nu niet automatisch herkend was en ze wilde deze even zien waarna ik snel door mocht lopen naar de bagagehal en daar kwam de koffer al snel tevoorschijn en kon ik naar de parkeergarage en mij melden bij Alamo en daar stond reeds een lange rij voor mij te wachten en nog eens een groep mensen die al geholpen waren, maar nog stonden te wachten op hun auto....

Al met al bijna een uur gedaan over het wachten, melden, weer wachten en een autosleutel krijgen. In vak31 stond mijn bolide te wachten en dat was een Nissan Altima met 11.000 km op de teller en werkelijk voorzien van alle luxes die je maar kan bedenken. Nog even gerommeld om de stoel in een aanvaardbare zitpositie te krijgen en vanuit de garage meteen rechtsaf naar de zuidelijke kant van het vliegveld gereden om daar even langs de baan te gaan vliegtuigspotten, want ik heb nog 2 uur voordat het tijd wordt om naar de B&B te gaan rijden in Steveston.

Heerlijk om hier weer te zijn en lekker met wat lokale spotters staan praten en heerlijk staan fotograferen. Ook nog leuk om de kist waarmee ik was gekomen ook weer te zien vertrekken, terug naar Europa.

Ik nog effe niet!

Na een korte rit over bekend terrein weer dezelfde kamer als in 2016 gekregen en daar de spullen uitgepakt en even onderuit gelegen op bed en eindelijk de schoenen even uit kunnen doen na deze lange dag. Na een uurtje rust de laptop uit de tas gehaald en opgestart, maar deze weigerde dienst en meerdere herstarts leverde geen enkele keer een positief resultaat op en dus weer even uitgeschakeld en straks nog maar weer eens kijken wat er aan de hand is. De camera gepakt en naar Steveston Harbour gaan wandelen over de Dyke om daar even wat te gaan eten en daarna terug te gaan naar de B&B.

Ik was nog net op tijd bij Pajos voor een bakje fish&chips en die smaakte weer heerlijk en eenmaal terug in de B&B nog diverse verwoede pogingen gedaan om de laptop aan de praat te krijgen, maar helaas zonder resultaat.

Op de terugweg naar de B&B nog deze plaat gemaakt en de regen in de verte was aangekondigd voor de komende nacht en ochtend en we gaan het zien.

Een hele lange eerste dag gehad, maar ik ben weer in Canada en met dat gevoel naar bed gegaan en gaan proberen te slapen.

Gegevens

Gepubliceerd: 17 oktober 2018

Na een onrustige nacht al vroeg wakker en naar het gekletter van de regen op het balkon liggen luisteren tot het tijd was om eruit te gaan en te gaan ontbijten. Ik had de batterij uit 1 van de camera's op de lader gezet en die bleek geen groen lampje van vol aan te geven, maar was ergens tijdens het laden gestopt en hernieuwde pogingen om het laden goed te laten verlopen liepen op niets uit. Na de laptop nu ook een batterij kapot? het begint erop te lijken. Na een heerlijk ontbijt de laptop nog maar weer eens uitgeprobeerd en ondertussen een hulplijn in Nederland gebeld en samen een uur geprobeerd het apparaat weer aan de praat te krijgen maar helaas zonder resultaat....

Het is niet anders en de batterij wenst ook niet meer te werken in de camera's en dus is deze batterij verder onbruikbaar deze reis. Ondertussen was het buiten wat lichter geworden en dus besloot ik te gaan rijden naar het George C Reiffel bird sanctuary alwaar ik in 2016 ook heerlijk had gewandeld en veel vogels had kunnen fotograferen. Onderweg had een oude man nog geprobeerd zijn auto in de zijkant van de mijne te rijden en kon ik deze tenauwernood ontwijken en begon de gedachte even bij mij binnen te komen wat er allemaal nog meer mis zou kunnen gaan deze reis....

Maar goed, veilig aangekomen bij de ingang van het gebied en lekker begonnen met wandelen met een steeds minder wordende regen en zelfs nog een paar zonnestralen mogen begroeten deze middag. De resultaten van de wandeling waren erg goed te noemen en veel mooie plaatjes kunnen schieten! Dat voelde erg goed moet ik toegeven. Hieronder even een setje foto's van deze wandeling.

Op de terugweg vanuit dit gebied rij je door een open gebied richting de rand van de stad en bij een boerderij zag ik een roofvogel op de electramast zitten en dus gestopt en de camera gepakt om een poging te gaan wagen deze op de foto te krijgen. Voorzichtig uitgestapt en de vogel liet mij best wel dichtbij komen en voelde zich veilig op hoogte boven mij.

Een prachtige Redtail Hawk en veel plaatjes kunnen schieten van deze mooie roofvogel. Eenmaal weer terug in de B&B was ik net op de kamer toen ik buiten in de bomen aparte vogel geluidjes hoorde en dat bleken zowel spreeuwen te zijn als andere kleine vogeltjes en terijl ik daar naar aan het zoeken was in de bomen zag ik in mijn ooghoek 2 stelletjes Northern Flickers in het gras zitten en kon daar nog een paar leuke plaatjes van schieten alvorens ze weer weg vlogen.

Het weer is behoorlijk opgeknapt en dus maar weer lekker de schoenen aangetrokken en samen met een ouder stel die ook in de B&B verbleef weer naar Steveston Harbour gewandeld en daar ook weer gegeten. Op de terugweg de eerste druppels regen weer mogen voelen en de rest van de avond en nacht heeft het gegoten.

Gegevens

Gepubliceerd: 17 oktober 2018

Bij het ontwaken regende het nog fors in Steveston en rustig ingepakt en op tijd gaan ontbijten beneden in de huiskamer. Wederom goed ontbeten en daarna alles klaar gemaakt om in te laden in de auto en om 09.00 uur vertrokken naar de Steveston highway en van daaruit hwy99 op en na de tunnel al snel op hwy17 tot aan hwy 1 en die gevolgd tot aan Hope en dit alles in de nog steeds vallende regen. Al snel tot aan Hope geraakt en meteen door The Old Crowsnest Highway hwy3 op tot aan Manning en daar even bij Lightning Lake gestopt om de benen te strekken en ja, het regent nog steeds...

De verkleuring van de bomen en struiken is hier begonnen en erg veel bomen kleuren hier geel alvorens ze hun bladeren gaan verliezen. Heerlijk gezicht.

Na Manning Park krijg je onderweg verschillende kleine plaatsjes met allemaal fruitstands langs de weg en altijd leuk om hier even te stoppen en rond te kijken.

ook meteen maar even een plaatje gemaakt van de verse Nissan waarmee ik deze 3 weken rond zal gaan rijden door dit geweldige land.

Dit is het rijden op hwy 3 en dat is gewoon zoooooo heerlijk, elke keer weer!

Tot aan Keremeos nog steeds regenbuien en bij Keremeos nog even naar de bosbrandschade aldaar gekeken. Na Keremeos rij je de Okenagan vallei binnen en werd het weer wel wat beter en niet te lang daarna kom je aan in Osoyoos en ook daar weet ik de weg te vinden. Eerst even bij Subway de lunch genuttigd en daarna naar Haynes Point gereden en daar stak ineens een aardig briesje op vanuit een passerende bui.

Osoyoos blijft een prachtige plek op aarde, net buiten beeld links ligt de grens met Amerika.

Rechts in beeld heb je een klein kinderspeelpark met molen en links daarnaast de Best Western alwaar ik vannacht zal gaan verblijven.

Na het avondeten nog een lokaal rondje gewandeld en daarna lekker languit op bed gaan liggen en wat tv gekeken en op tijd het licht uit gedaan.

Gegevens

Gepubliceerd: 18 oktober 2018

Vandaag rij ik vanuit Osoyoos door naar het stadje Nelson en gezien het feit dat dit niet zo heel ver weg ligt wordt het een rustige rit over hwy3 en kan ik stoppen waar en wanneer ik maar wil.

Laatste blik op Osoyoos vanaf de bergpas en nu verder over hwy3.

Ook hier wat kleinere brandschades te zien aan de begroeiing in deze streek.

De weg loopt ook hier heerlijk door het glooiende terrein en als je rustig rijdt kan je hier volop van genieten. De kleinere plaatsjes onderweg nodigden niet echt uit om te stoppen en daar langdurig rond te kijken, maar het oude mijnstadje Greenwood wel en daar de auto geparkeerd en lekker rondgewandeld en wat foto's gemaakt.

Na de stop in Greenwood weer verder gaan rijden en even gestopt bij Wilgress Lake en daar met een visser staan praten.

eerstvolgende stop was Christina Lake en van daaruit verder gereden tot Castlegar en omdat ze daar aan de weg aan het werk waren niet het korte lusje door de stad gereden maar even een stukje verder via hwy3 omhoog gereden tot het uitkijkpunt over deze stad.

Eigenlijk was het dus de bedoeling geweest om net voor deze brug linksaf te gaan en een lus te maken door de stad en via de verder westelijk gelegen brug de rivier over te steken en zo weer terug te komen tot aan deze brug en het vliegveld, maar dit werd mij afgeraden. Na een kort bezoek aan het vliegveld doorgereden naar Nelson en daar even gestopt bij het kleine vliegveldje langs de rivier.

Hierna wilde ik ergens in de buurt van het centrum parkeren maar er was nauwelijks tot geen plekje te vinden en de parkeerplaatsen van het hotel waren nog leeg en mij dus even binnen gemeld met de vraag of ik reeds mijn auto hier kon parkeren en dat mocht en dus snel een parkeerpasje op het dashboard gelegen en lekker gaan wandelen.

Ik was al vroeg in de middag in Nelson en na het parkeren van de auto eerst even de lunch genuttigd bij Rel-ish en toen gaan wandelen en ik zag schuin aan de overkant van Rel-ish Phoenix computers en daar dus even binnengestapt en de vraag gesteld wat de mogelijkheden waren waarom mijn laptop het ineens niet meer deed en de uiterst aardige mensen aldaar gaven aan dat ze wel even naar het apparaat wilden kijken en dat ze dat kostenloos wilden doen! Meteen dus even de laptop daar afgeleverd en de monteur zou er mee aan de slag gaan en of ik net voor sluitingstijd daar nog weer even langs wilde komen en dat spraken we af. Vanaf daar lekker naar beneden gewandeld en langs de rivier rondgekeken en daarna tegen de heuvel op het stadje een beetje verkend en dat is leuk om te doen.

Via een rondwandeling kwam ik weer terug bij het hotel en mij daar weer gemeld om in te checken en de kamer was aan de voorkant met uitzicht over de straat en omgeving en even in de luie stoel gaan zitten die op deze kamer stond en die zat heeeeeerlijk! Om 17.15 uur weer de schoenen aangetrokken en een paar honderd meter gewandeld naar de computerzaak en daar mocht ik meteen doorlopen naar achteren en mij bij de monteur melden en die was met een andere computer bezig en de mijne draaide met een reparatietool voor de harde schijf en die was nog druk bezig en dus afgesproken dat ik de volgende morgen na het ontbijt mij weer bij hun zou melden.

Na het avondeten nog weer een kort rondje door het stadje gewandeld en ook hier best veel zwervers op straat en ook veel Skunks ( stinkdieren) die in het donker lopen te zoeken naar voedsel en die beestjes had ik hier niet verwacht, maar was wel even leuk om te zien hoe die hier de straten bevolken 's nachts.

Gegevens

Gepubliceerd: 18 oktober 2018

Heerlijk geslapen en vroeg wakker en de zon zien opkomen. Ontbeten bij Rel-ish en van daaruit de straat overgestoken en bij binnenkomst in de computerwinkel mocht ik weer direct doorlopen naar achteren en zat de monteur daar reeds op mij te wachten en vertelde mij dat de tool zijn werk had gedaan, maar dat de pc toch niet wenste te rebooten en hij vond het jammer dat hij niet nog een dag de tijd had om er verder mee te gaan, want hij was er van overtuigd dat het hem zou gaan lukken..... Omdat ze er best wel wat tijd ingestoken hadden toch even een prijsafspraak met deze mannen gemaakt, want dit wilde ik niet voor niks hebben laten doen. Ook vandaag een kort stukje rijden en dus eerst naar Balfour gereden om de overtocht te gaan maken naar Kootenay Bay en het was heerlijk weer buiten, maar wel wat frisjes.

Het was een dik uur wachten op de veerboot en dus lekker van het ochtendzonnetje genoten en iedereen stond lekker met elkaar te praten en de sfeer was gemoedelijk en gezellig op het terrein.

We gaan aan boord van de Osprey 2000 en meteen na het laden zijn we gaan varen.

Het was een leuke overtocht en ik ging als nr4 van boord en kon lekker rustig over deze bochtige weg langs het meer gaan rijden en had de rest ver achter mij en dus lekker kunnen genieten van deze rit.

Eenmaal het stuk langs het meer gepasseerd te zijn ben je zo in Creston en daar rij je gemakkelijk doorheen en vanaf daar lag er een compleet nieuw geasfalteerd stuk weg voor mij en na het passeren van Yakh ga je in de verte de Rockies al zien en Mount Fisher is hier al duidelijk zichtbaar. het stuk door Cranbrook is van stoplicht tot stoplicht rijden en daarna neem je de afslag naar hwy95a en door naar Kimberley.

Eenmaal in Kimberley was de route vanaf de tankstation naar boven afgesloten wegens wegwerkzaamheden en nam ik de route naar het Alpine Resort en kom je ook langs de afslag naar de B&B en dus ook vandaag ruim op tijd bij de Alpenglow B&B van Anja Sol aangekomen en mij daar gemeld. Na het inchecken en een lekker bakkie koffie nog even een lokaal rondje gewandeld door het dorp en wat gegeten en de rest van de avond met Anja zitten praten en wat Nederlandse tv gekeken.

Gegevens

Gepubliceerd: 18 oktober 2018

Vandaag rij ik eerst naar Fort Steele en zie daarna wel wat de rest van de dag in petto heeft voor mij. Ik heb een lijstje met mogelijkheden.

Net buiten Kimberley even gestopt voor wat wildlife langs de kant en die lieten zich vrij gemakkelijk fotograferen.

Vanaf Cranbrook meteen linksaf hwy95 op gegaan en dan rij je zo naar Fort Steele en met prachtig weer daar aangekomen en de temperatuur begon al lekker op te lopen en dus kon de jas in de auto achterblijven.

Fort Steele is hier prachtig gelegen langs de rivier en met de Rockies op de achtergrond. Helaas liep alles mis toen eind 1890 de railroad besloot hier niet langs te gaan komen en bleef deze nederzetting achter bij het groeiende Joseph' s Prairie ( het latere Cranbrook ) en liep het dorp uiteindelijk leeg. in 1969 werd begonnen met de restauratie van het reeds zwaar vervallen dorp en in de zomer vinden hier veel demo's plaats maar na het toeristenseizoen niet meer en dus was het lekker rustig in het dorp en kon ik vrijuit fotograferen.

Na het bezoek aan dit museum weer in de auto gestapt en dan is het bijna in 1 stuk rechtdoor richting hwy95 en Radium Hotsprings.

Gestopt bij Wasa Lake om daar even rond te kijken en daarna op de hoofdweg linksaf gegaan terug richting Kimberley en nog even een stop gemaakt bij de kleine waterval van Cherry Creek Falls en daarna rij je Kimberley zo weer binnen. De auto vervolgens geparkeerd bij het centrum en lekker gaan wandelen.

Het kleine centrum is autovrij en je kunt zien dat er hier gewerkt wordt aan het opbouwen van dit gebied en ook aan de kreek is hard gewerkt gezien de nieuwe bruggen en het verbeteren van de waterloop.

Cominco Gardens is een leuke plek in het dorp en dat wordt goed onderhouden.

Ook Kimberley heeft een mijnverleden en in de zomer rijdt hier een trein rond naar de oude mijnen en terug.

Na het wandelen door het dorp had ik nog tijd over en besloot om nog een stukje te gaan rijden en wel naar St Mary Lake en als je vanaf hier deze gravelroad door het binnenland blijft volgen kom je weer terug bij Kootenay Bay.

Om deze dag af te sluiten bij de lokale pizzaria gaan eten en die ging er best wel in!

Gegevens

Gepubliceerd: 18 oktober 2018

Vandaag is het eigenlijk een klein stukje rijden vanuit Kimberley naar Golden, maar vanaf Radium Hotsprings ga ik rechtsaf Kootenay door tot hwy1 en via hwy1a naar Lake Louise en van daaruit via Yoho pas door naar Golden.

Vannacht heeft het in Kimberley geregend, maar die regen is hoger in de bergen als sneeuw gevallen en dus is de eerste sneeuw dit jaar gevallen op 19/20 september en ik ga daar vandaag meteen ook even een kijkje nemen!

Een heerlijke eerste aanblik op de met verse sneeuw bedekte bergtoppen van de Rockies!

De Hoodoos net voor Fairmont.

Windermere Lake

Sinclair Canyon en de gate vanuit Radium Hotsprings naar Kootenay Park.

Rondom Vermilion Crossing nog een paar kleine brandhaarden en hopelijk zorgt de regen er voor dat deze snel uit zullen gaan doven.

Het blijft maar langzaam door regenen vandaag en dat maakt het rijden door Kootenay er niet mooier op en dat is jammer, ook al ben ik hier al eerder geweest. Zo direct hwy1 oversteken en dan verder op de 1a.

Morant's Curve, 1 van de bekendste spoorweg secties van Canada! Hier staan veel treinspotters te wachten om een trein mooi door deze bocht te zien komen en daar te kunnen fotograferen. Ook nu stonden er weer een paar te wachten op wat zou komen gaan. Next stop Lake Louise en de weg naar Moraine Lake was reeds afgesloten.

Het blijft altijd leuk om weer even bij dit meer te zijn en te kunnen genieten van de schoonheid er van en ook naar de toeristen te kunnen kijken die nauwelijks tot geen oog hebben voor het meer, maar alleen voor hun selfie met het meer op de achtergrond....... Verwonderlijk........ Moraine was ook na het bezoek aan Lake Louise nog steeds afgesloten en dus Yoho in gereden met als eerste stop Emerald Lake en Natural Bridge. Takakkaw en Field doe ik morgen als ik weer Yoho in ga.

Nog een klein kwartier stil gestaan op hwy1 wegens blasting van een rotswand vlak langs de weg en daarna door kunnen rijden naar Golden en mij daar eerst gemeld bij de B&B voor de komende 2 nachten.

Na het inchecken de auto weer ingestapt en het dorp ingereden om wat te gaan eten en nog even rond te kijken langs de rivier en bij het vliegveldje langs de rivier.

Het begon al snel weer dicht te trekken en verse regen begon te vallen en ook de voorspellingen voor morgen zijn niet al te best. We gaan het wel weer beleven morgen.

Gegevens

Gepubliceerd: 13 december 2018

Al erg vroeg wakker vanmorgen en lekker liggen luisteren naar de binnenkomst van een vrachttrein en het rangeren daarvan op het terrein langs de rivier achter de stad en dat gepaard met het geluid van de regen op de ramen.

De andere gasten die gisteravond laat binnengekomen waren hadden hun ontbijt al vroeg om daarna meteen weer in te pakken en naar Moraine Lake te gaan rijden en daar nog op tijd te zijn voor de afsluiting van de toegangsweg en dus zat ik een uur later alleen in de keuken en kwam de host er nog even gezellig bij om een bakie koffie te drinken en mijn plannen voor vandaag aan te horen.

Eerst ga ik naar Field rijden en vanaf daar kijk ik wel hoe het er met het weer voor staat en dan maak ik keuzes wat te gaan zien en doen en dus, met de regen nog steeds met bakken uit de lucht vallend, ben ik ook die kant op gaan rijden en net voor Field besloten om meteen door te rijden naar Lake Louise om daar nog even te gaan kijken naar de extra gevallen sneeuw in de bergen.

Het was best fris buiten, maar het was wel genieten hoor om LL nu ineens anders te zien en te beleven als gisteren! Moraine was afgesloten en dus naar Takakkaw Falls gereden en dat was, invergelijking tot 2 jaar terug, nu een pisstraaltje wat omlaag kwam en dat viel wel een beetje tegen.

Tijd om weer verder te gaan en dus naar Emerald Lake en natural bridge gereden om ook daar even het verschil tussen gisteren en vandaag te gaan bekijken en beleven.

Terwijl het maar blijft regenen niet gestopt bij natural bridge en doorgereden naar Field en daar even rondgekeken.

Na het bezoek aan Field terug gereden naar Golden voor de (late) lunch bij een Sixties restaurant langs de snelweg en daarna doorgereden naar de Goldenwood Lodge om bij te praten met Andy en Barbara onder het genot van een heerlijk bakkie koffie. Het was erg fijn om ze weer te zien en van hun kant te horen dat waarschijnlijk 2019 het laaste jaar van de Goldenwood Lodge gaat worden onder hun eigendom/beheer, want ze willen de hele boel gaan verkopen een dezer jaren. Na de koffie Andy nog even geholpen met een klusje bij de vijver en daarna afscheid van deze twee schatten genomen en weer naar Golden gereden voor het avondeten en de rest van de avond onderuit gehangen op de bank en niet zo veel meer gedaan.

Gegevens

Gepubliceerd: 13 december 2018

Omdat ik wist dat het ontbijt nogal basiq is had ik wat extra beleg gekocht ( ham-kaas) en kon lekker tosties maken met een bakkie koffie er bij en daar was niks mis mee! Na het inladen van de auto afscheid genomen van de beheerder en hwy1 weer opgereden tot Glacier park en ik had hier 3 stops gepland, maar de immer vallende regen maakte het er niet leuker op om een stukje te gaan wandelen....

Net voor Revelstoke werd het iets lichter buiten en kon ik met de auto mount Revelstoke op rijden tot 1km onder de top en ben het laatste stuk gaan wandelen en ook hier ligt de sneeuw al op bepaalde plekken.

Ik sprak een parkranger en die vertelde mij dat dit meertje bijna droog had gestaan na deze warme en droge zomer en dat de regen en smeltwater deze nu gelukkig weer aan het vullen was. Het is weer begonnen te regenen en dus terug gaan wandelen naar de auto en doorgereden naar Sorrento en eerst gestopt bij Finz voor een gecombineerde late lunch/vroeg avondeten en hier heerlijk rustig gezeten op het terras onder de terrasverwarming en lekker gegeten.

Na het eten mij gemeld bij de B&B en aldaar bijgepraat met de eigenaren en na het uitladen van de auto ook nu niet veel meer gedaan deze avond, buiten nog een kort lokaal wandelrondje.

Gegevens

Gepubliceerd: 13 december 2018

Vandaag moet de dag gaan worden van de Rode Sockeyes en nu maar hopen dat ik niet weer te vroeg ben gekomen naar dit gebied!

Na een heerlijk ontbijt met frisse moed in de auto gestapt en naar het park gereden en de eerste aanblik was niet echt bemoedigend.....

De paaibekkens staan nog droog en de rivier is ook nog niet op de juiste diepte en dus gaat het weer een moeilijk verhaal worden vrees ik!

Ik loop langs de oevers en kijk goed in het water en jawel! Ik zie rode vlekken!

Ze zijn er dus echt wel, maar hoe ga ik ze een beetje fatsoenlijk op de foto krijgen?

Ik blijf langs de oevers kijken en hou ook de vele vissers in de gaten en misschien kan ik er eentje van hun mooi fotograferen?

Her en der wordt wel gevangen en meteen weer terug gezet door deze mannen, want dat is verplicht in deze periode van het jaar ( catch and release ) en dus ziet het er niet goed uit. Ook op andere locaties nog niks te zien en ik hoor van iemand dat ze ergens verder op wel gezien zijn en dus meteen die kant op gereden!

Langs de Flume Trails heb ik er 8 gevonden en een paar aardig kunnen fotograferen terwijl ze in de beekjes lagen te wachten op wat komen zou gaan en ik zal het er mee moeten gaan doen vrees ik, want echt paaien in de kleine beekjes ga ik niet meemaken vandaag! Toch wel blij ze zo te hebben kunnen zien en bewonderen vandaag!

Verder het park ingereden tot aan Adams Lake en daar zag je de zalmen springen in het meer en dat was even leuk om te bekijken. Vervolgens terug gereden richting Sorrento en meteen doorgereden naar Eagle Bay en daar nog wat rondgekeken alvorens weer terug te keren naar Finz.

Ook nu weer buiten op het terras gaan zitten en eerst een lekker pilsje genomen alvorens het eten te bestellen en na het eten weer terug gereden naar de B&B voor de avond en met de hernieuwd vallende regen niet meer naar buiten gegaan en de koffer even nagelopen op het verbruik van kleding tot op heden.

De zalmburger bij Finz was echt heerlijk!

Gegevens

Gepubliceerd: 16 december 2018

Vandaag de langste rijdag van deze reis en ik ga zelfs nog omrijden ook! Vanuit Sorrento naar Kamloops en dan niet rechtdoor via hwy5/97 naar Cache Creek en door naar hwy99, maar eerst bij Kamloops rechtsaf via hwy5 naar Little Fort en dan linksaf via hwy18/97 rijden naar hwy99 en dan pas door naar Pemberton. Na een heerlijk ontbijt bij de Selah Retreat B&B ben ik de auto gaan inladen en het eerste stuk gaan rijden tot aan Little Fort en daar een bakkie koffie gehaald en even buiten gezeten in het zonnetje.

Het stuk langs hwy18 was weer heerlijk om te rijden en veel bomen waren reeds geel gekleurd en vanaf 93Mile House terug gekomen op hwy97 zuidwaarts tot aan hwy99 en ook daar waren her en der al mooie herfstkleuren te zien. Ik vind het hier echt heerlijk om te rijden en lekker om je heen te kijken en te genieten van dit wisselende landschap.

De omgeving tot aan Lillooet is prachtig en voor de volgende reis heb ik hier extra tijd voor uitgetrokken om in de Chilcotin rond te gaan kijken en ook meteen Goldbridge te gaan bezoeken. Na Lillooet heb ik eerst nog een stukje achter een camper vast gezeten de bergen in, maar toen die ruimte gaf kon ik lekker tempo rijden door de bergen en doortrappen tot aan Joffre en daar weer even gestopt voor een kort bezoek aan de Lower Lake.

Ik kan niet wachten om hier weer naar boven te gaan en hoop dit in de komende twee dagen hier weer te kunnen gaan doen. Ik heb er echt zin in!

Vandaag geen tijd meer, want de klok is al aardig ver doorgelopen vandaag en dus tijd om het laatste stukje tot aan Pemberton te gaan rijden en mij te melden bij de Lillooet River Lodge aldaar, waar ik al meerdere jaren heb verbleven tijdens mijn bezoeken aldaar.

Valery stond mij al op te wachten en er kwam maar 1 van de 2 katten tevoorschijn en helaas blijkt de tweede overleden te zijn in dit vroege voorjaar. Na het installeren weer even het dorp in gereden en wat gegeten en wat inkopen gedaan in de supermarkt en ik ben klaar voor de komende 2 dagen alhier.

Gegevens

Gepubliceerd: 16 december 2018

Omdat ik vanmorgen met best krampachtige benen wakker was geworden besloten niet meteen de Joffre op te gaan, maar dit te verplaatsen naar morgen. Vandaag dus lekker rondtouren door Pembie en omstreken en hopelijk weer wat beren scoren, want dat doe ik hier eigenlijk altijd! Na een gezellig ontbijt met Valery ben ik in de auto gestapt en eerst naar het vliegveldje van Pemberton gereden en daar gekeken naar het opstijgen van een helicopter van Blackcomb Aviation die naar de Ice Cave ging en waar ik dus niet aan boord zat...... Dit gezin met 1 kind had voor exclusiviteit gevraagd en dus geen plek voor mij en ook geen tweede tour die vandaag die kant op zou gaan. Deze droomvlucht moet ik dus uitstellen tot de volgende keer...

Na het bezoek aan het vliegveldje ben ik weer in de auto gestapt om naar Lillooet Lake te gaan rijden en onderweg al even de auto aan de kant gezet om een Bald Eagle te kunnen fotograferen die in een boom langs de weg zat.

Bij aankomst bij Lillooet Lake zag ik in de verte van alles vliegen; net voor de bergen een paar Eagles, rechts voor mij een paar Eagles en rechts van mij een groep Kalkoengieren en dus lekker langs de oever van het meer gaan zitten met de camera in de hand en even gewacht op wat misschien komen zou en ik zou niet teleurgesteld gaan worden deze ochtend, verre van!

Heerlijk om zoveel mooie grote vogels in de lucht te zien rondjes draaien!

Op de oever aan de overkant zat een Bald Eagle met een stuk zalm en deze Sea Eagle kwam daar ook op af en dus landde deze bij de Bald Eagle, die er daarna van door ging en nadat hij het stuk vis uit zijn klauwen was verloren maar even zijn toevlucht zocht in een boom vlak bij mij.

Ondertussen bleven er maar Eagles bij komen en waar deze met elkaar aan het vechten waren om deze vis probeerde een Raaf hier constant tussendoor te kruipen om ook een gooi te doen naar de vis.

Ondertussen ging het stoeien boven mijn hoofd in de lucht ook gewoon verder!

Uiteindelijk zijn er wel 7 Eagles tegelijk aanwezig geweest om deze vis te claimen en ging er 1 Zeearend er uiteindelijk mee vandoor en vloog de rest weer alle kanten uit weg en was deze vliegshow na anderhalf uur ten einde. Daarna weer in de auto gestapt en naar de North Arm Farm gereden voor de koffie en even lekker buiten in het zonnetje gezeten en wat rondgewandeld over het terrein.

Na het bezoek aan de farm weer verder gereden naar One Mile Lake en daar de rondwandeleing rond het meer gedaan en helaas waren er weinig vogels te zien en te horen en midden in het meer zwom wel een " Loon" en die wel kunnen fotograferen, maar wel van te ver weg. Ik ga nu weer een stuk rijden tot aan D'Arcy en kijken bij de vistraps aldaar.

ook hier slechts een klein aantal Sockeye Zalmen in de kreek en deze werden goed beveiligd door de lokale bevolking, want ik werd scherp in de gaten gehouden toen ik op de brug stond om te fotograferen. Op de terugweg naar de Lodge even vers brood gehaald voor morgen en de rest van de avond heerlijk onderuit op de bank gehangen en op tijd naar bed gegaan. Morgen Joffre, want de weerberichten zijn uitstekend!

Gegevens

Gepubliceerd: 16 december 2018

Na een heerlijke boerenomelet als ontbijt in de auto gestapt en naar de parkeerplaats van Joffre Lakes gereden en mij klaargemaakt om naar boven te gaan. Er staan al een auto of 25 en dus ben ik niet de eerste die naar boven gaat vandaag en dat hoeft ook niet, maar ik wilde wel de grote drukte voorkomen en dat is gelukt. Ik ga nu wandelen en het verhaal gaat verder als ik boven ben mij Upper Lake, net als 2 jaar geleden.

Ik ben weer boven! Na een uur klimmen was ik reeds bij Middle Lake en 25 minuten later stond ik bij de Upper Lake viewponit en ben meteen doorgegaan richting de gletsjer aan de overkant van Upper Lake en 30 minuten later stond ik daar en de foto is het bewijs van het feit dat ik het weer gehaald heb en ook nu weer zonder al te veel problemen en in een nieuwe persoonlijk record.

Deze foto gaat thuis aan de muur komen te hangen en zal mij voor altijd het gevoel van de Joffre blijven geven! Even een stukje naar boven geklommen tot onder de gletsjer en even een slokje water gedronken en even rustig gezeten en genoten van de omgeving en het uitzicht.

We gaan weer dalen en eerst even stoppen bij de Middle Lake.

Het was al aardig warm geworden en dus had ik er goed aan gedaan om niet te zwaar te kleden voor deze dag en via het laagjes principe was gaan werken en dus kon er 1 shirt uit onder de jas en kon ik verder gaan afdalen naar de Lower Lake. Beneden stonden er auto's te wachten op het vrijkomen van een parkeerplaats en de drukte had ik onderweg naar benedenm al ervaren met het zien van veel mensen die onderweg waren naar boven. Eenmaal beneden eerst een broodje gegeten op een bankje bij One Mile Lake en daarna deze nog even rustig rond gewandeld.

Eenmaal terug bij de lodge nog even op het balkon gezeten met een hapje en drankje en gekeken naar de paragliders die van de rots achter de lodge omlaag kwamen en in de achtertuin landden. Een mooie afsluiting van weer een mooie dag.

Gegevens

Gepubliceerd: 16 december 2018

Vandaag ga ik vanuit Pemberton naar Campbell River en niet al te veel meer doen dan rijden vandaag, want bijna alle mogelijke tussenstops onderweg heb ik al bezocht en dus een gemakkelijke opdracht voor vandaag.

Voor het eerst een overtocht gemist, want ik was om 11.40 uur bij Horseshoe Bay voor de 12.15 uur overtocht en die bleek al vol te zijn en er werd mij verteld dat ik nog net aan mee kon op de al bijna volle overtocht van 13.15 uur! Lekker rustig aan gedaan dus en omdat het best fris was buiten niet al te veel gewandeld ter plekke.

Eenmaal op de boot nu wel de dikke jas aan en lekker op het voordek plaatsgenomen, maar onderweg lekker aan de luwe kant van de boot gaan staan en halverwege de overtocht pikte de wind ook op en werd het nog kouder aan dek.

Nanaimo weer gehaald en eenmaal van de boot af weet je dat het eerste stukje niet op schiet, maar een paar stoplichtenh verder begint het al lekker door te rijden en voor je het weet is het weer vrij baan en doorgereden naar Campbell River en mij eerste even bij Eagle Eye gemeld voor de tijd van de tour van morgen en daarna naar de B&B gereden en Catherine weer gedag gezegd. Na het uitpakken nog weer even het dorp in gereden om te eten en even te kijken bij Corilair en daar stond de C-GACK op de wal en daar schrok ik van, want met deze kist heb ik 2 jaar terug nog de mailrun mee gevlogen. Ik kon zo niet zien of deze kapot was of slechts voor onderhoud aan wal stond.

Het Haig Brown House is zowel een B&B als Museum en dit oude woonhuis wordt zo veel mogelijk in de originele staat gehouden.

Gegevens

Gepubliceerd: 16 december 2018

Vandaag de eerste van de twee dagen die ik met Eagleeye Adventures op het water ga doorbrengen en we gaan naar de Bute Inlet voor een bezoek aan de Homalco Indianen en het Grizzly reservaat. De zon schijnt en het gaat een heerlijke dag worden en dus vertrekken we vol goede moed vanuit de jachthaven vanaf K dock. Vandaag in een dichte boot met Jennifer als stuurvrouw en via de achterkant van Quadra Island begonnen we naar het noorden te varen richting de ingang van de inlet en daar vonden we Orca Pod T002C en die zijn we even een stukje gevolgd om er van te kunnen genieten en wat foto's te kunnen maken.

Transient Orca groep T002C zijn een aparte familiegroep die al lang de wateren rond Vancouver Island bewonen en op dit moment een familie van 5 dieren is met Rocky als belangrijkste mannetje en het tweede mannetje is Tumbo en die is goed te herkennen aan zijn kromme rugvin wegens diens Scoliose aandoening. Terwijl het gezin speelt en jaagt probeert Tumbo bij te blijven en krijgt vanuit de familie voer aangeleverd als er gejaagd is.

Tumbo

Na een tijdje bij deze Orca familie te hebben doorgebracht zijn we weer verder gevaren de inlet in en moesten we nog even tegen de koude valwind vanuit het noorden in varen en bereikten we mooi op tijd de Homalco's en konden we even opfrissen alvorens het gebied in te gaan met de gidsen en 1 van de gidsen herinnerde zich mij en ik herkende hem ook van 5 jaar geleden, Conrad! Hij met een fluittoontje in zijn stem.

Bij toren 1 was het rustig bij onze aankomst; een paar ganzen en een Bald Eagle die voorbij vloog en even later kwamen er twee Canadese F18's voorbij gevlogen en dat was ook leuk om te zien.

Door naar toren 2 en daar gingen we echt los! Bij aankomst zagen we rechts vooruit nog net 2 berenkonten de bosjes in verdwijnen en links van ons waren twee jonge mannetjes met elkaar bezig en 1 van hun had net een zalm gevangen maar kon daar niet mee het water uit komen bij de plek waar hij was want nummer 2 stond daar te brullen en wilde meedelen...

Rechts van ons zagen we een moeder met 2 cubs in de verte op een boomstam staan en die konden we ook gaan toevoegen aan de telling en nadat we daar even naar hadden staan kijken kwam rcht voor ons een moeder met 2 cubs het struikgewas uit gelopen en zo naar de rivier om zalm te gaan vangen. Geweldig!

Geweldig om mee te maken en zo dicht bij krijg je het niet zo vaak zo mooi voorgeschoteld!

De moeder met 2 cubs aan de rechterkant bleven daar ook langere tijd zichtbaar in beeld zich tegoed doen van de zalmen.

Ondertussen waren de weglopende konten van rechtsvoor ook weer terug gekomen en ook dit was een moeder met 2 cubs. Telling toren 2: 11 verschillende Grizzly's gezien, WAUW!

Onderweg naar Toren 3 1 mannetje gezien en bij toren 3 2 Grizzly's en dus staat de teller nu al op 14!

Toren 4 is de " merge of two rivers" en daar heb ik bij alle voorgaande trips hele mooie foto's gemaakt maar vandaag was dat iets minder en kon niks wat we bij toren 2 meegemaakt hadden meer overstijgen. Bij toren 4 wel 1 mannetje gezien en in de verte een moeder met 3 cubs en dus weer 4 stuks erbij kunnen tellen en nu staan we al op 18 stuks.

Het wordt weer tijd om terug te gaan rijden naar het basiskamp en toen we net wegreden zagen we er nog eentje op grote sfatnd en verder onderweg zag ik in mijn ooghoek wat bewegen en liet Conrad de auto stoppen en toen we goed keken zagen we eerst 1 exemplaar en even later nog een tweede en zelfs derde en ze waren best wel ver weg en grotendeels verscholen achter een paar liggende boomstammen. Op het moment dat we eigenlijk wilden stoppen en weer naar het busje wilden gaan lopen kwamen ze 1 voor 1 naar ons toe gelopen en konden we ze alledrie nog mooi fotograferen.

Waanzinnig om 22 Grizzly's op 1 dag te zien en dat is mijn nieuwe persoonlijke record nu! Eenmaal weer terug op de boot was het eerst een stuk varen de inlet uit om vervolgens weer achter Quadra Island terecht te komen.

Achter Quadra nog een paar Bultruggen gezien en daar ook nog even bij gekeken en toen was het echt weer tijd om terug te varen naar het K Dock in CR om deze tour af te sluiten.

Na het afscheid van de groep ben ik eerst naar Dukkers gereden voor een bakkie koffie en heb daar nog even lekker buiten gezeten en genoten van een lekker bakkie koffie in het avondlicht.

Onderweg terug naar de B&B een portie fish&chips gehaald en in de keuken van de B&B daar heerlijk van zitten te smikkelen. Wat een dag is dit geweest zeg!

Gegevens

Gepubliceerd: 16 december 2018

Na het ontbijt eerst even naar de spit gereden en gekeken bij de C-GACK en die stond nu andersom op de wal en kon je de schade aan de rechterzijkant goed zien en die heeft een aardige klapper gemaakt zeg!

Al het plaatwerk is verwrongen en hoe di heeft kunnen gebeuren weet ik niet, maar het is nog niet zo lang geleden gebeurd!

We zijn nog maar het onderweg op de zodiac van Eagleeye met vandaag Rueben als kapitein en meteen al twee Bultruggen voor de boot en dat is een moeder met jong. Links van ons zien we vlak onder de kant nog 2 Bultruggen zwemmen en besluiten die even te gaan volgen. Ze zwemmen in het ondiepe water langs de oevers en kunnen dus niet diep duiken en worden lastig gevallen door een groep zeeleeuwen en dat een heerlijk schouwspel om te bekijken!

Het was gewoon jammer om dit schouwspel te verlaten, maar we moeten door richting het noorden en weer op zoek naar de Transients T002C en de Residents A42 en omdat er alleen een losse verdwaalde melding was van een groep Orca's in de richting van Powell River besloten we richting de Toba te gaan varen en dan langs de Redonda islands te gaan varen en oostwaarts te gaan richting Bliss Landing en evt Powell River. Achter West Redonda vonden we wederom een aardige koude valwind vanuit het noorden en was het prettig om in de luwte bij East Redonda te komen en daar vonden we de T002C familie weer en konden we daar weer van genieten!

Niemand wsit waar de A42 groep gebleven was en dus vond Rueben het niet handig om nog verder oostwaarts te gaan varen en besloot weer richting West Redonda te gaan varen en daar weer te gaan kijken naar de vele rondzwemmende Bultruggen, maar net om de westkop van het eiland zwom ineens groep A42 voor onze boot en kon Rueben deze doorgeven aan de rest en kwamen er al snel meerdere bootjes onze kant op.

Ook de politie kwam met 2 boten in deze buurt kijken of alles wel goed ging en iedereen wel voldoende afstand zou bewaren en dat leverde geen problemen op.

In de buurt van Quadra Island kwamen we weer tussen de bultruggen terecht en daar nog weer even rustig ligen dobberen en kijken/luisteren naar deze prachtige walvissen.

Het is prachtig hier op het water, maar helaas zien we in de verte de donkere wolken al aan komen en besluit Rueben dat het genoeg geweest is en varen we terug naar de haven. Nadat de passagiers naar huis zijn gegaan ben ik met Jos en Rentia naar de Boston Pizza gegaan en hebben daar nog heerlijk gegeten als afsluiter van deze tweede geweldige dag op het water.

Gegevens

Gepubliceerd: 16 december 2018

Na het ontbijt rustig aan gedaan, want ik heb om 10.30 uur een afspraak bij Jos en Rentia voor de verwerking van een paar kilo Canadees muntgeld dat ik vanuit Nederland had meegenomen naar CR om aldaar bij de bank in te wisselen en het bedrag over te kunnen gaan maken aan het goede doel. We dachten daar snel klaar mee te zijn, maar Jos kwam al snel weer terug bij de bank vandaan en had een tas vol met muntkokers bij zich en kon ik al dat kleingeld in kokers gaan stoppen en kon Jos een paar uur later weer terug naar de bank en toen werd alles wel aangenomen.... Een wijze les en dus een extra serie kokers mee terug genomen naar Nederland om de volgende zending vanuit het goede doel meteen te kunnen gaan verwerken. Het regent al de hele dag en ik zit gezellig in het botenhuis met Rentia en ben in de loop van de middag nog even naar Willow Point gereden om aldaar even te kijken bij de houtwerk sculpturen die daar altijd staan en een paar leuke gefotografeerd en via een bakkie koffie bij Dukkers weer terug gereden naar het centrum en eten gehaald en verder de rest van de avond niks meer gedaan en nog wat met Catherine zitten praten. Dit was een echte rustdag hier in CR en omdat het de hele dag geregend heeft vind ik het wel goed zo.

Gegevens

Gepubliceerd: 16 december 2018

Vandaag een lekker rustige reisdag en dus voldoende tijd voor stops en uitstapjes. Eerst afscheid genomen van Catherine van de Haig Brown B&B in Campbell River, want ook voor haar gaat 2019 het laatste jaar worden als beheerder van deze B&B en daarna neemt iemand anders het stokje van haar over. Dit is locatie nr3 waar ik in 2020/2021 niet meer bij dezelfde mensen langs zou kunnen gaan en dat vind ik jammer. Na een feestmaal als ontbijt de auto weer ingeladen en vertrokken uit CR richting Parksville en daar eerst rechtsaf gegaan hwy4 op naar Port Alberni en gekeken bij Stamp Falls en daar lag het vol met zalmen en die waren bezig om tegen de stroom op te gaan en door de zalmtraps verder de rivier op.

Na Stamp Falls even net buiten het park gekeken bij een Nederlandse B&B die daar gevestigd is en die zal ik gaan toevoegen aan mijn " Dutchpack" list. Een stukje terug gereden tot Cathedral Grove en daar weer even een rondje gelopen en omdat het regende was het niet super druk hier en na een kort kijkrondje en een paar foto's weer in de auto gestapt en naar Coombs gereden en daar gestopt bij de Goats on the Roof market en daar was het gezellig buiten en liepen de geiten lekker rustig rond op dak.

Na hier even rondgewandeld te hebben ben ik weer in de auto gestapt en een klein stukje doorgereden door het dorp tot aan de winkel met de oranje pui!

Natuurlijk wel even een zak Venco drop gekocht en even rondgekeken in dit kleine winkeltje; leuk hoor!

Met een paar winegums tussen de kiezen weer doorgereden tot in Chemainus en daar even lekker rond gewandeld.

De Dutch Utopia Bakery is in beheer van een Nederlands stel en daar even naar binnen gegaan voor een lekker bakkie koffie en een appelflap

Daarna verder gereden langs Crofton en Cowichan Bay naar Mill Bay voor de overtocht naar Brentwood Bay.

Het is een vrij korte overtocht en terwijl ik met een andere passagier stond te praten kwam er nog een derde man bij staan die allemaal vragen had over mijn route en planning in die regio en verder dacht ik daar niets bij, maar net na het ontschepen zag ik overal borden en aanplakbiljetten van lokale verkiezingen en zijn kop zag ik daar ook tussen; vond ik best wel leuk achteraf!

Vanaf Brentwood Bay snel linksaf gegaan de West Saanich Road op en die brengt je zo naar de achterkant van het vliegveld van Victoria/Sidney en van daaruit rij je in 1 rechte lijn zo naar Beacon Ave en aan het einde van die weg ligt de Sidney Waterfront Inn en die ligt daar echt ideaal gelegen. Ontzettend vriendelijk en hartelijk ontvangen door de balie medewerksters en ik had een seaside room geboekt en dat is daar de beste keuze die je kunt maken.

Dit is het uitzicht dat je vanaf de kamer hebt en daar is niks mis mee!

De eerste eilandjes zijn nog Canada en daarachter is alles USA wat de klok slaat. Omdat ik een beste hoofdpijn had heb ik eerst even een bak koffie gedronken en aan de overkant van de weg een blikje Red Bull om wat extra cafeine binnen te krijgen en dat werkte en na een uurtje lekker rustig aan op het balkon van mijn kamer te hebben gezeten ben ik nog even een lokaal rondje gaan wandelen alvorens bij de Beacon Landing te gaan eten.

Vanaf het Balkon gezien kwamen de opstijgende kisten zo over Sidney heen en kon ik ze nog goed fotograferen. Het eten bij de Beacon Landing smaakte heerlijk en de bediening was erg spontaan en aardig. Lekkere dag gehad vandaag en alleen jammer van die vreemde hoofdpijn vanmiddag.

Gegevens

Gepubliceerd: 16 december 2018

Het ontbijt was ontzettend standaard en stond klaar in een kleine kamer net om de hoek bij de receptie en ik begreep meteen dat ik bij het naar beneden gaan van de trap af andere mensen omhoog zag gaan met hun ontbijt naar de kamer inclusief extra zelf gekochte etenswaren bij de supermarkt aan de overkant van de straat.....

Maar goed, er lag genoeg en ik heb een paar broodjes geroosterd en er wat jam op gesmeerd en de koffie smaakte goed en dus 2 grote koppen gedronken, want die hoofdpijn is nog steeds niet helemaal weg.

Lekker de tas gepakt met de camera's er in naar het vliegveld gereden en daar ben je al na 5 minuten rijden en daar eerst langs de weg gestaan en daarna naar een spottersplek gereden en daar lekker staan praten met de locale oudjes die hier hun tijd vullen.

Tot in het begin van de middag hier gestaan en mij prima vermaakt met de af en toe binnenkomende kisten en de gesprekken met de locals. Daarna een rondje Saanich gaan rijden en die viel eigenlijk wel een beetje tegen, want erg veel leuke dingen heb ik hier niet gezien en reed voor ik het wist Sidney al weer binnen en heb de auto toen maar weer geparkeerd bij de Inn en eerst weer wat paracetamol genomen en een uurtje op bed gelegen en daarna weer gaan wandelen langs de seaside en nog wat leuke plaatjes geschoten.

Omdat het eten en bediening van gisteravond mij goed bevallen was ben ik weer gaan eten bij de Beacon Landing en de Fish&Chips gingen er prima in en de bak koffie toe was een aparte verschijning.....

Een beetje overkill aan koffiemelk lijkt mij en daar moest ik even een plaatje van maken, want zo sterk is de Canadese koffie echt niet!

Daarna vroeg plat gegaan. Morgen terug naar Vancouver!

Gegevens

Gepubliceerd: 16 december 2018

Na weer een karig ontbijt beneden in de kleine ontbijtkamer de auto geladen en het kleine stukje gereden naar de snelweg en dan sta je zo in Swartz Bay en daar mocht ik om 11.00 uur aan boord voor de overtocht naar Tsawwassen en 12.30 uur daar weer van boord gegaan en direct doorgereden naar de stad en Downtown en de auto geparkeerd bij de Totempalen parkeerplaats in Stanley park en even lekker een rondje gaan wandelen langs die hoek van het park en de seawall aldaar en weer even de sfeer van Vancouver opgesnoven.

Na een uurtje wandelen zat mijn parkeertijd erop en ben ik weer in de auto gestapt en naar het hotel gereden en dat gaat erg gemakkelijk als je de weg maar weet.... en die weet ik! Meteen de auto op een plek in de parkeervakken achter het hotel neergezet en mij bij de balie gemeld en de kamerpasjes ontvangen en meteen alles naar boven gebracht en even lekker onderuit in de luie stoel op de kamer gezeten en gezien dat alles in deze kamer nagelnieuw is en het ziet er goed uit. Na een uurtje rust nog weer even een lokaal rondje langs English Bay en Canada Place gewandeld en daarna plaats genomen in het restaurent en die zat al bijna tot het dak toe vol en vanavond begint de nieuwe NHL competitie en de Vancouver Canucks mochten meteen beginnen tegen de Calgary Flames en wonnen met 5-2 en dus was het feest!

Gegevens

Gepubliceerd: 22 december 2018

Vandaag lekker wandelen in Vancouver en ik ga de seaside walk van 15km weer doen en dus vanuit het hotel zo English Bay op gelopen en vanaf daar de seawall gevolgd rechtsom naar het centrum.

Elke keer weer heerlijk om hier te wandelen en met dit mooie weer was het ook gezellig druk onderweg en echt genieten van alles wat je onderweg tegen komt.

Natuurlijk ook weer een uurtje bij Coal Harbour City Waterdrome gestaan en genoten van de watervliegtuigen.

Altijd heerlijk om hier te zijn en natuurlijk de lunch bij De Dutch genuttigd.

Prachtig melk kannetje bij de koffie!

Eenmaal weer buiten draaiden er twee Bald Eagles boven onze hoofden en kon ik daar nog een aantal mooie plaatjes van schieten. Daarna weer terug gewandeld naar het hotel voor de nu bijna standaard paracetamol stop en daarna weer via English beach gaan wandelen richting de bruggen.

Ook deze kant op is het heerlijk wandelen bij False Bay en daar nog even gekeken bij de nieuwbouw van een grote woontoren die pal naast de hoofdweg gebouwd wordt, elke centimeter wordt hier volgebouwd zeg!

Heerlijk gewandeld vandaag en na weer een uurtje rust op de kamer genomen te hebben ben ik weer naar buiten gegaan en op English Beach op een boomstam gaan zitten en samen met vele anderen gaan wachten op de zonsondergang!

Een prachtige laatste avond in Canada en morgenochtend weer terug naar Nederland.

Gegevens

Gepubliceerd: 22 december 2018

Na een stevig ontbijt de koffers ingeladen in de auto en naar het vliegveld gereden en lekker op de spottersplek gaan staan en gaan genieten van wat allemaal voorlangs kwam en dat was veel!

Een prachtig aangelegen spottersplek op een mooie locatie.

Tot half 2 hier gestaan en toen terug gereden naar de terminal en de parkeergarage daar vlak voor alwaar de verhuurbedrijven gevestigd zijn en de auto netjes weer ingeleverd bij Alamo en zonder problemen. 4206 km gereden in 3 weken en dat is best veel. Onopgemerkt maak je ook veel locale kilometers en ook gekozen voor wat langere routes onderweg. Eenmaal door de douane heen een rustige plek aan het raam ingenomen en de camera ter hand genomen om nog wat plaatjes van de vliegtuigen te kunnen maken en pas later nog even wat te gaan eten en mij bij de gate te gaan voegen.

Via de flightradar app de binnenkomst van de Lufthansa A350 gevolgd en natuurlijk even en paar foto's gemaakt van de landing van deze kist. Mijn verjaardagscadeau van dit jaar!

Even verderop kwam de KLM Boeing B777 te staan en nog een gate verder moest een Air Transat A330 komen te staan, maar die had 4 uur vertraging en de (vooral) Nederlandse groep passagiers voor deze vlucht probeerden zich te vermaken bij de gate met volleybal en gek doen op de loopband.....

Tijd om wat te gaan eten bij de Subway en nog een flesje water te scoren voor onderweg in de kist.

In deze indoorvijver bij de foodcourt ligt ook een aardig kapitaal aan muntgeld zeg!

Na het opstijgen in westelijke richting maakte de kist een mooie linkerbocht langs Steveston en zo vlieg ik ook nu weer boven de plek waar de vakantie begon en tijd om het roadbook van deze reis af te gaan sluiten. Op naar huis nu!

Surrey en Coquitlam passeren we al snel en binnen 25 minuten na de start vlogen we al in het donker en werd er al snel eerst een rondje koffie geserveerd gevolgd door het avondeten en dat smaakte prima.

Een uur na het eten begon het licht in de cabine langzaam van kleur te veranderen en dimde tegelijkertijd ook naar een nachtverlichting stand en ben ik lekker onderuit gaan hangen in de stoel en heb wat muziek opgezet en erg veel soeps zat er bij Lufthansa niet tussen en de 80's hits mix zat vol met liedjes die ik niet kon en die hadden ze erg goed bij elkaar gezocht, wat een baggermuziek zeg.....Toen maar een film opgezet, je moet toch wat als je toch niet kunt slapen in een vliegtuig....

Gegevens

Gepubliceerd: 22 december 2018

Heerlijk genoten van het first light moment ter hoogte van IJsland.

Dan over Schotland en Engeland naar de Nederlandse kust en op 11 km over Den Haag gevlogen en verder op de route Eindhoven en Dusseldorf richting Munchen.

Welkom op Munchen Airport en de eerste aanblik is erg lekker te noemen, want ik zie veel mooie kisten staan!

We zijn van boord en gaan met een klein treintje naar de andere terminal en via de paspoortcontrole naar de wachtruimte aldaar en via de gate omlaag naar het platform en met een bus door naar de voor ons klaarstaande kist achter op het terrein.

Prachtige oude Jumbo van Thai Airways en die is aan haar laatste jaar bezig en zal in 2019 uit dienst gaan en gelukkig hier nog een keer kunnen spotten. Daarna aan boord van een LUfthansa Regional Canadair CRJ900 en terug naar Amsterdam. We vlogen over een iets andere route richting de Zaanstreek als ik vaker gevlogen heb en dus lekker zitten te kijken naar bekend terrein beneden!

De Zaanse Schans

Wormer!

Home Sweet Home in Assendelft

Na de landing en het ophalen van de koffer zaten Marijke en Laura al op mij te wachten en zijn we huiswaarts gereden alwaar Murphy en Doetje 3 weken lang verwend waren door Maureen. Na het uitladen even een bakkie senseo koffie gezet en op de bank gaan zitten en Murphy nam meteen al weer haar plekje op mijn schoot in en was ik meteen thuis!

In de dagen na thuiskomst bij de huisarts geweest en geconstateerd dat mijn buisjes van Eustachius dicht zaten en er misschien een lichte voorhoofdsholte ontsteking zat en dat verklaarde de constante hoofdpijn in de laatste week van deze reis. Concluderend kan ik zeggen dat ik weer een lekkere reis gehad heb en mij weer prima vermaakt heb, al zal deze reis niet als de absolute topper te boek gaan en dat hoefde dit jaar ook niet. Ik moest er even uit na keihard werken op de zaak en heb even lekker afstand hiervan kunnen nemen en in de week na de reis heeft kameraad Albertjan mijn laptop weer aan de praat weten te krijgen zonder dataverlies en dat was een grote meevaller. Zittend in de terminal op vrijdagmiddag heb ik even een lijstje gemaakt met de dingen die ik nog wil zien en doen in Canada en ga die proberen samen te voegen in nog 1of 2 te maken reizen aldaar en dat moet gaan lukken. Daarna gaat de reis verder zuidwaarts Amerika in en naar de plekken die ik daar nog zien wil en natuurlijk naar Hawaii. Eerst in 2019 de Hurtigruten doen en verder nadenken over 2020 en verder.

Het zit er weer op en de twee dagen met Eagleeye op het water met mooi weer, de beklimming van mijn Joffre, het rijden over hwy3 en de mooie dag in Vancouver waren de hoogtepunten van deze reis. Jammer was de regen en kou in de eerste week, de kapotte laptop en camera batterij en de hoofdpijn in week 3. een soort van afscheid genomen van Barbara en Andy van de Goldenwood Lodge in Golden, Valery Megeney van de Lillooet River Lodge in Pemberton en Catherine McLeod van het Haig Brown House in Campbell River. Ik moet er van uit gaan dat die er allemaal niet meer zullen zijn in 2020/2021 als ik die kant weer op ga.

Nog te doen zijn de Discovery Passage/Bella Coola, de Chilcotin/Gold Bridge per 4x4, Crowsnest pass en Waterton/Glacier, Noord VI met 4x4, Crooked Lake en omgeving per 4x4, Yukon/Alaska. Aansluitend in Amerika nog Yellowstone en Grand Teton, de Boeing fabrieken en Olympic Park. Heb 2 kladroutes klaar voor dit alles.....